Ένα κοράκι επιπλήττει κι εξομολογείται

 Του Ορθαγόρα

Αλήθεια σας λέω, εκνευρίζομαι τα μάλα με την αγνωμοσύνη των κατοίκων αυτής της χώρας. Δεν πρόλαβε να βγει από τον Πάγο (τον Άρειο, όχι τον Αρκτικό) η σοφοτέρα των τελευταίων ετών απόφασις, κι αρχίσαν να βαράνε τα νταούλια κι οι ζουρνάδες!

Και δώστου να πέφτουνε βροχή οι νότες οι θεόφαλτσες στην δύσμοιρη την κεφαλή των γενναίων δικαστών, και δώστου να σκάνε με πάταγο οι συστοιχίες «Ντορεμί» στις κυρτωμένες πλάτες των ακόμα πιο γενναίων πολιτικών. Για να μην αναφερθώ στις ομοβροντίες «Φα» και «Σολ» και «Σι» εναντίον των φαντς και των σέρβισερς.

Ω μον ντιέ! Οποία κατάπτωσις! Κελ ντεκαντάνς!

Βρε σεις, αλαφρόμυαλοι, στην Ένωση την Ευρωπαϊκιά δεν είστε; Γιατί δεν σκέφτεστε, λοιπόν, σαν Ευρωπαίοι; Πώς την είδατε, δηλαδής; Με ποια λογική ενωσιακή θέλετε μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης απ' τον ομόζυγό σας τον Γερμανό, τον Γάλλο, ή τον Ολλανδό; Πώς την βαστάει η ψυχή σας τέτοιαν ανισότητα και τέτοιαν αδικία;

Αυτοβούλως και ευχαρίστως θα έπρεπε να κάνετε ουρές έξω απ' το γραφείο του υπουργού Αγοράστε-Τώρα-Που-Είναι-Φτηνά και να παραδίδετε τα κλειδιά των οικημάτων σας στους επενδυτές. Αλλά τέτοιοι είστε. Άφρονες και παράφρονες και διχαστικοί.

Γι' αυτό και σας έστειλαν από το Ράιχσταγκ των Βρυξελλών και του Νταβός τον φον Κούλη τον Ενωτικό. Για να σας αλφαδιάσει διά της αλανθάστου και φιλανθρώπου... ισοπεδώσεως. Πού, όμως, να εκτιμήσετε τέτοιο πεσκέσι ατίμητο. Χαράμι πάει το παιδί, χαράμι!

Αλήθεια σας λέω, τούμπανο το κάνατε το συκώτι μου με την αστοχασιά σας. Βρε σεις, τι τα θέλετε τα σπίτια τα ιδιόκτητα, μου λέτε; Για να πληρώνετε ΕΝΦΙΑ και ρεύμα και νερό και αέριο ή πετρέλαιο; Αφού δεν φτάνουν τα μιστά, που να σας πάρει! Και μην αρχίσετε τώρα τις φτηνές τις δικαιολογίες ότι φταίει ο φον Κούλης και το γκουβέρνο του γι' αυτό. Εσείς, που τα φάγατε με τον λιτοδίαιτο τον Πάγκαλο και μου τον παχύνατε, φταίτε. Εσείς κι ο θυμωνιάρης ο Βλαδίμηρος.

Ούτε που σας περνάει απ' το τσερβέλο το ξερό τι χάρη υπερμεγέθη σας έκαναν οι Παγοδικαστές. Σκαλώνετε στο δενδρύλλιο το μυριστικό και χάνετε το δάσος το παραδεισιάρικο. Δείτε, βρε αόμματοι, επιτέλους, την εικόνα την μεγάλη την λυτρωτική!

«Σου παίρνω το σπίτι» πάει να πει: «Σου χαρίζω την ελευθερία σου, σε λυτρώνω από τα βάρη τα φριχτά και τα ασήκωτα». Για βάλτε λίγο το χαλασμένο το μυαλουδάκι σας να δουλέψει. Κουτός ήταν ο φιλόσοφος ο Διογένης που κατοικούσε σε πιθάρι; Ανόητοι ήταν οι Απάτσι, οι Κομάντσι, κι οι Σιού που ζούσαν σε σκηνές; Βλάκες είναι οι Γύφτοι που προτιμούν τα ευάερα κι ευήλια τσαντίρια;

Χελόου! Σε τόπο ευλογημένο διαβιώνετε. Μπόλικος ήλιος, αέρας καθαρός ή έστω μισοκάθαρος, κλίμα μεσογειακό. Και μην ακούσω τίποτις χαζά για χιόνια και για παγετούς. Την είδαμε και την Μπάρμπαρα. Μια μυξοπάρθενη σουρλουλού ήταν, σκοπίμως υπερεκτιμημένη σαν τους πάσης φύσεως αστέρες των ημερών μας.

Αχ! Για να την πω την αμαρτία μου, είναι στιγμές που σας ζηλεύω εσάς τους πλειστηριασμένους. Ναι, εγώ, το «κοράκι», όπως κοροϊδευτικά και αστόχαστα με αποκαλείτε. Δεν ξέρετε πόσο δύσκολο και πολυέξοδο είναι να ζεις σ' ένα ιδιόκτητο γαμορετιρέ 180 τετραγωνικών. Ούτε πόσο είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο να πασχίζεις ολημερίς κι ολονυχτίς για την Ανάπτυξη.

Αλλά έδωσα όρκο και είμαι καταδικασμένος να τον τηρήσω. Γι' αυτό θα συνεχίσω αγόγγυστα τον ανήφορο. Μέχρι να έρθει η ευλογημένη εκείνη ώρα που θα εκπληρωθεί το ρηθέν υπό του Κλάους του Επανεκκινητού: «Δεν θα έχεις τίποτα, δεν θα σου ανήκει τίποτα, και θα είσαι ευτυχισμένος γι' αυτό». Μόνον τότε θα ησυχάσω ο ταλαίπωρος. Όταν θα σας δω όλους ευτυχισμένους.

Ώρες ώρες, αναρωτιέμαι αν θα τα καταφέρω να ολοκληρώσω την βελζεβούλειο αποστολή μου. Και ομολογώ πως δεν είναι λίγες οι νύχτες που βασανίζομαι από εφιάλτες. Όχι, όχι, δεν είστε εσείς υπεύθυνοι για τον νύκτιο βραχνά μου.

Αν και σφόδρα με συγχύζετε, εντούτοις μηδέ φοβούμαι μηδέ ανησυχώ για λόγου σας. Σαν κάλπικη δεκάρα σας γνωρίζω. Σαν την παλάμη του χεριού μου. Κι απ' την καλή κι απ' την ανάποδη. Όλο μέλι-μέλι είστε, κι από τηγανίτα τίποτα. Νάθινγκ, που λένε και στο χωριό μου. Ζερό, που λένε και οι τζογαδόροι του Κολωνακίου.

Ας είναι καλά τα σόσιαλ, οι ευφυείς αυτές βαλβίδες εκτόνωσης και ασφαλείας! Και τα πετσωμένα μίντια, οι συντεταγμένοι αποπροσανατολιστές και διαιρέτες!

Μα να, κείνο το κύμα, που θεριεύει μέρα με τη μέρα κι έρχεται καταπάνω μου, φοβάμαι.

Το τσουνάμι, που το είπαν ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.

Την αποφασισμένη στρατιά των ορκισμένων να γυρίσουν ανάποδα τον άσχημο, ανήθικο, και διαβολικά πλασμένο κόσμο που με κόπο συντηρούμε και αναπτύσσουμε εγώ και το σινάφι μου.

Πέραν τούτου, ΟΥΔΕΝ...

ΠΗΓΗ